Proces starzenia się skóry w okolicach podoczodołowych zaczyna się dość wcześnie i jest poważnym wyzwaniem estetycznym. To właśnie tutaj pojawiają się zmiany, które nadają twarzy wygląd zmęczony. Z biegiem czasu policzki opadają, a na skórze twarzy pojawia się bruzda nazywana „doliną łez”, która rozciąga się od wewnętrznego kącika oka w dół, przechodząc przez policzek.
Nie zaleca się podawania kwasu hialuronowego bezpośrednio w okolicę dolnej powieki. Skóra tej części oka jest bardzo delikatna i słabo unerwiona, co sprawia, że jest podatna na nieprawidłowości. Stosowanie tego zabiegu wymaga niezwykłej precyzji w podawaniu rzadkiego kwasu hialuronowego, który jest odpowiedni do obszaru oczu. Jednak nawet taka ostrożność nie gwarantuje długoterminowego utrzymania zamierzonego efektu, a wręcz może przyczynić się do uwidocznienia „zbitego” produktu w wyniku przemieszczenia.
Skóra okolicy oka, będąca cienka i słabo umięśniona, może sprawić, że zastosowany produkt będzie widoczny i nieestetyczny, szczególnie jeśli pacjent ma tendencję do opuchlizn w okolicy powiek. Efekt zabiegu może odmiennie wyglądać niż zakładano, z wyraźnymi workami i uwypukleniami pod oczami. Dlatego ważne jest zachowanie ostrożności i rozważności przy decyzji o aplikacji kwasu hialuronowego w tej delikatnej okolicy.
W ciągu ostatniej dekady coraz większa liczba pacjentów uciekała się do nieinwazyjnych zabiegów estetycznych w celu zminimalizowania tych problemów. Jednym z popularnych zabiegów odmładzających jest iniekcja kwasu hialuronowego w okolicę podoczodołową, poniżej doliny łez.
We wrześniu 2023 roku w Journal of Cosmetic Dermatology pojawiło się badanie, w którym analizowano wpływ rodzaju narzędzia – igły lub kaniuli – na częstość występowania działań niepożądanych po podaniu kwasu hialuronowego w okolicę podoczodołową.
W badaniach porównano dwie metody iniekcji: z użyciem igły i kaniuli. Głównym celem było zidentyfikowanie, czy wybór narzędzia wpływa na częstość występowania wybroczyn i obrzęków po zabiegu. Wyniki tej metaanalizy wykazały, że istnieje statystycznie istotna różnica między grupami pacjentów leczonych igłą a tymi, którzy byli poddani iniekcji kaniulą.
Osoby, które były traktowane igłą, doświadczały statystycznie większej częstości występowania wybroczyn w porównaniu z pacjentami leczonymi kaniulą. Z drugiej strony, pacjenci poddani iniekcji kaniulą mieli większe ryzyko wystąpienia obrzęków w porównaniu z grupą leczoną igłą. Istotne jest, aby zwrócić uwagę na to, że częstość występowania działań niepożądanych po iniekcji kwasu hialuronowego w okolicę podoczodołową różni się w zależności od wyboru narzędzia, tj. igły lub kaniuli.
Podsumowując, wyniki metaanalizy potwierdzają, że igły i kaniule mają różne profile działań niepożądanych. Istnieje większe ryzyko wybroczyn przy użyciu igły, podczas gdy kaniula zwiększa szanse na wystąpienie obrzęku. W związku z tym, zaleca się staranne omówienie tych aspektów z pacjentem przed konsultacją dotyczącą planowanego leczenia. Warto zaznaczyć, że zdobycie specjalistycznej wiedzy dotyczącej obu technik jest kluczowe przed zastosowaniem któregokolwiek z podejść, szczególnie w przypadkach, gdy obie metody można zastosować i mają różne profile działań niepożądanych.
Wnioski z przeprowadzonej metaanalizy powinny stanowić cenną wskazówkę dla specjalistów w zakresie medycyny estetycznej, pomagając im w podejmowaniu świadomych decyzji terapeutycznych i zapewniając bezpieczne i skuteczne zabiegi dla pacjentów z zapadnięciami okolicy podoczodołowej. Dalsze badania i obserwacje są zalecane, aby poszerzyć naszą wiedzę na temat tej istotnej kwestii i doskonalić techniki iniekcji kwasu hialuronowego w celu odmłodzenia estetycznego.
Źródło: Nikolis A, Enright KM, Berros P, Sampalis JS. Safety of infraorbital hyaluronic acid injections: Outcomes of a meta-analysis on prospective clinical trials. J Cosmet Dermatol. 2023 Sep;22(9):2382-239
